Het nieuwe land Hitu

Mijn voeten raken voor het eerst de grond van het eiland Ambon. Het zand is warm. Achter mij stapt een vrouw uit de boot met een mand vol zaden. We hebben veel spullen meegenomen, want we zijn op zoek naar een nieuw thuis. Voor ons ligt alleen nog kust en bos. Een visser komt aanlopen. “Welkom”, zegt hij. “Willen jullie hier komen wonen?” Ik knik. “Wij komen van Java. We hebben eerst ergens anders gewoond, maar daar werden we weggejaagd.” 

 

De visser vertelt me dat er al meer nieuwkomers naar Ambon zijn gekomen. Zij kwamen van het grote eiland Seram. Ik kijk om me heen. Ja, dit is een geweldige plek om een nieuw dorp te gaan bouwen. Huizen natuurlijk en ook een baileo. Zo noemen we een dorpshuis. Een baileo is een plek waar we samen kunnen zijn. Om met elkaar te praten, te overleggen en afspraken te maken. Dat vind ik belangrijk. 

“Vrede is geen toeval”, zeg ik altijd. “Het is een keuze die we elke dag opnieuw moeten maken.” Er wonen al mensen op dit eiland. Ik wil geen ruzie met hen, maar in vrede samenleven. En ook met de andere groepen nieuwkomers wil ik samenwerken. Samen staan we sterk! 

Vraag: 

Stel je voor: je stapt van de boot, net als Djamilu. Voor je ligt nieuw land. Wat neem jij mee? En wat wil jij opbouwen?

Djamilu Nusatapi

Wat blijft

Blog 3, ca. 1560
Ik ben ouder geworden. Mijn kinderen dragen mijn naam. Vrede is nooit vanzelfsprekend. Maar ik geloof dat het kan voortleven.

Djamilu Nusatapi

Samen sterk

Blog 2, ca. 1530
Steeds meer dorpen sluiten zich aan bij Hitu. We maken afspraken over handel en veiligheid. Zo blijft de vrede behouden.